به نمایندگی از انجمن آمریکایی جراحی متابولیک و چاقی، ائتلاف اقدام چاقی (OAC)، انجمن پزشکی چاقی، اتحاد STOP Obesity و انجمن چاقی (TOS)، از FDA می‌خواهیم شکاف‌های آزمایش و آزمایش را ببندد. فرآیند تایید داروهای جدید در نظر گرفته شده برای استفاده توسط افراد چاق.
در حال حاضر، هیچ الزامی وجود ندارد که داروهای جدید به طور خاص در افراد مبتلا به چاقی قبل از تایید آزمایش شوند. علاوه بر این، معیارهای حذف خاص معمولاً افراد با وزن بدن بالاتر را از شرکت در این کارآزمایی ها منع می کند. با این حال، به خوبی شناخته شده است که سینتیک داروها می تواند به طور مادی در بدن های بزرگتر تغییر کند، و دستورالعمل های دوز عمومی را برای افراد چاق ناامن و/یا بی اثر می کند. این امر افراد چاق را که 42 درصد از جمعیت ایالات متحده را تشکیل می دهند، در معرض خطر غیرضروری پیامدهای سلامت ضعیف تر و عوارض جانبی از جمله مرگ قرار می دهد. این عمل کاملاً در تضاد با سیاست های مواد مخدر برای سایر زیر جمعیت ها است. به عنوان مثال، همه داروها باید از نظر تفاوت در افراد مبتلا به نارسایی کلیوی و کبدی مورد ارزیابی قرار گیرند، و مشوق های قابل توجهی برای آزمایش در کودکان پس از اثبات بی خطر بودن و موثر بودن داروها در بزرگسالان وجود دارد.
علاوه بر این، از شرکت‌های دارویی که در حال حاضر داروهایی را که دارای مشکلات ایمنی یا اثربخشی برای افراد چاق در دوزهای استاندارد هستند، می‌خواهیم که برچسب‌های خود را فوراً به‌روزرسانی کنند تا دستورالعمل‌های استفاده صحیح را برای افراد چاق ارائه کنند.
ما بیانیه مشترک حمایت خود را همزمان با شماره ویژه کالج آمریکایی فارماکولوژی بالینی منتشر می کنیم. مجله فارماکولوژی بالینی، که شامل مجموعه ای از مقالات در مورد نیاز به مطالعه افراد مبتلا به چاقی به عنوان بخشی از فرآیند تولید دارو است. نیاز به این شماره ویژه از یک کارگاه FDA شکل گرفت[1] در مورد اثربخشی و ایمنی دارو در افراد مبتلا به چاقی در نوامبر 2022 برگزار شد که در آن تحقیق در صفحه زیر ارائه شد. این موضوع از زمان برگزاری کارگاه آموزشی در انتشارات و کنفرانس های اخیر توسط کارولین آپویان، MD، مدیر مشترک، استاد مرکز مدیریت وزن و سلامتی، استاد پزشکی دانشکده پزشکی هاروارد برجسته شده است.[2]و ویلیام اچ. دیتز، MD، PhD، و مدیر اتحادیه چاقی STOP، دانشگاه جورج واشنگتن[3]. کالیف، مدیر FDA، کنفرانس را مستقیماً با بیان این مشکل آغاز کرد: «…به طور کلی در حال حاضر هیچ الزامات نظارتی FDA برای ارزیابی وزن به عنوان یک موضوع خاص وجود ندارد. در نتیجه، آنها همچنان در تحقیقات و کارآزمایی‌های بالینی کمتر ارائه می‌شوند و به دست آوردن داده‌های لازم برای اطلاع از دوز داروی تازه به بازار عرضه شده در افراد چاق را دشوار می‌سازد.»
جو نادگلوسکی، رئیس و مدیر عامل OAC، یک سازمان حمایت از افراد چاق با 80000 عضو، می‌گوید: «افراد مبتلا به چاقی باید بدانند داروهایی که استفاده می‌کنند برای آنها بی‌خطر و مؤثر است یا خیر. این داروها هر روز توسط افرادی استفاده می‌شوند که نمی‌دانند ممکن است مؤثر نباشند، و شامل درمان‌های افسردگی، اسکیزوفرنی، پیشگیری از بارداری اضطراری، جلوگیری از رد پیوند اعضا، عفونت‌ها و سرطان می‌شود.»
همه داروها در بدن افراد چاق رفتار متفاوتی ندارند، اما برخی به وضوح این کار را می کنند. در افراد چاق، داروهای چربی دوست می توانند توسط چربی جذب شوند و سطح دارو در گردش خون را کاهش دهند. سطح پایین تر دارو در جریان خون به این معنی است که دارو ممکن است به زمان بیشتری نیاز داشته باشد تا اثربخش شود، یا ممکن است هرگز به سطوح موثر نرسد. این اثر می تواند منجر به این نتیجه گیری اشتباه شود که دارو بی اثر است، که می تواند خطرات جدی ایجاد کند.
به عنوان مثال، داروی برکسپیپرازول که با نام تجاری Rexulti به بازار عرضه می شود، برای درمان اسکیزوفرنی و افسردگی استفاده می شود. مطالعات انجام شده برای نشان دادن ایمنی و اثربخشی Rexulti قبل از راه اندازی، به طور خاص افراد با BMI بالاتر را حذف کردند.[4] علیرغم گزارش هایی که نشان می دهد 58 درصد از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی چاقی دارند.[5] مطالعات جدیدتر، که نویسندگان مشترک آن شامل دو رئیس سابق بخش بررسی FDA هستند، نشان داد که برکسپیپرازول به میزان قابل توجهی طول می کشد تا به سطوح موثر در افراد چاق برسد، و کسانی که متابولیسم ضعیف CYP2D6 نیز دارند، هرگز به سطوح موثر نمی رسند.[6] این متخصصان تغییرات دوز را برای چنین بیمارانی پیشنهاد کردند که هرگز روی آنها عمل نشده است. مصرف کم ممکن است باعث شود بیماران و پزشکان آنها به این نتیجه برسند که دارو بی اثر است و دارو را قطع کنند یا ناآگاهانه مصرف آن را در سطح بی اثر ادامه دهند. فرد مبتلا به اسکیزوفرنی درمان نشده یا درمان نشده ممکن است در خطر آسیب رساندن به خود یا دیگران یا خودکشی باشد.
دومین پیامد چاقی می تواند افزایش قابل توجه نیمه عمر دارو باشد. افزایش نیمه عمر ممکن است منجر به تداخلات ناخواسته دارو و دارو شود. به عنوان مثال، پوزاکونازول، یک ضد قارچ که با نام تجاری نوکسافیل به بازار عرضه می‌شود، قبل از تایید در افراد چاق به طور کامل آزمایش نشده است. نیمه عمر پوزاکونازول در بیماران چاق به طور قابل توجهی بیشتر از بیماران با BMI طبیعی است.[7] از آنجایی که پوزاکونازول یک مهار کننده قوی CYP3A4 است، آنزیم کبدی که درصد بالایی از تمام داروها را متابولیزه می کند، افراد چاق در معرض خطر تداخلات طولانی مدت دارو و دارو برای هفته ها پس از قطع پوزاکونازول هستند. به عنوان مثال، بسیاری از داروهای سرطان از قبل هشدار می دهند که باید 3 تا 5 نیمه عمر دارو پس از قطع دارویی مانند پوزاکونازول قبل از از سرگیری دوز طبیعی صبر کرد. اما برچسب دارو به پزشکان توصیه نمی کند که این پدیده در بیماران مبتلا به چاقی رخ می دهد.
جیمی آرد، MD، FTOS، رئیس منتخب TOS، می‌گوید: «شرکت‌های دارویی علاقه‌مند به کاهش تنوع بین موضوعی هستند، زیرا در بخش‌های فرعی محدودتر، داروها به احتمال زیاد مطابق انتظار عمل می‌کنند و در نتیجه شانس تأیید را افزایش می‌دهند. جامعه حرفه ای پیشرو بر علم چاقی، درمان و پیشگیری تمرکز داشت. متأسفانه، تشخیص تنوع در اندازه بدن آسان است و در نتیجه، شرکت‌های دارویی اغلب آزمایش‌های بالینی را برای حذف افراد چاق تنظیم می‌کنند.
کنگره و FDA این قدرت را دارند که شرکت‌های دارویی را ملزم به آزمایش داروهای جدید در بخش‌های فرعی مربوطه از جمعیت قبل از تایید کنند. داروهایی که برای استفاده توسط همه بزرگسالان در نظر گرفته شده بود به طور معمول فقط بر روی مردان آزمایش می شدند تا زمانی که FDA و کنگره در سال 1993 آنها را بر روی زنان نیز مورد آزمایش قرار دادند. و کنگره در اوایل دهه 2000 به آن نیاز داشت. اخیراً، FDA راهنمایی روشنی ارائه کرده است که داروهایی که ممکن است اثرات نامطلوب خاصی بر کلیه یا کبد داشته باشند، به ترتیب بر روی افراد مبتلا به بیماری کلیوی یا کبدی آزمایش شوند. با توجه به اینکه 42 درصد از بزرگسالان ایالات متحده چاقی دارند در حالی که 2.2 درصد با بیماری کلیوی و 1.7 درصد مبتلا به بیماری کبدی هستند.[8]، باید از شرکت های دارویی خواسته شود که داروهای مربوطه را از نظر ایمنی و کارایی در افراد چاق ارزیابی کنند.
این عدم توجه به نیازهای افراد چاق هم مضر است و هم اعتماد آنها به مراقبت های بهداشتی را از بین می برد. یک کاربر شکست خورده Rexulti پس از اینکه متوجه شد این دارو روی افراد چاق آزمایش نشده است، می گوید: “شما یا نامرئی هستید، یا راه حل کاهش وزن است، حتی با سلامت روان.”
آنجلا فیچ، MD، FACP، FOMA، Dipl می‌گوید: «ما باید اطمینان حاصل کنیم که داروها ایمن و مؤثر هستند و به درستی برای هر کسی که برای آنها در نظر گرفته شده است برچسب گذاری شده است. ABOM و رئیس OMA، بزرگترین سازمان پزشکان، پرستاران، دستیاران پزشک و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی که هر روز برای بهبود زندگی بیماران مبتلا به چاقی کار می کنند. شرکت‌های دارویی به افراد چاق اجازه نمی‌دهند.»
[1] https://cersi.umd.edu/event/17455/fdam-cersi-workshop-drug-efficacy–safety-to-the-obese
[2] آپوین سی ام، و همکاران. داده های ناقص و خطرات احتمالی داروها در افراد مبتلا به چاقی گزارش‌های چاقی فعلی (نسخه خطی پذیرفته شد).
[3] Chow CR، Greenblatt DJ، Dietz WH. ارزیابی‌های ایمنی و اثربخشی دارو همچنان باعث شکست افراد چاق می‌شود. خط مقدم امور بهداشت و درمان، 30 آگوست 2023.
[4] شماره برنامه: 205422Orig1s000 و 205422Orig2s000 بررسی(های) فارماکولوژی بالینی و بیوداروشناسی. مرکز ارزیابی و تحقیقات دارویی سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA CDER). https://www.accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/nda/2015/205422Orig1Orig2s000ClinPharmR.pdf
[5] Annamalai A, Kosir U, Tek C. شیوع چاقی و دیابت در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی. World J Diabetes 2017؛ 8:390. https://doi.org/10.4239/wjd.v8.i8.390.
[6] https://accp1.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/jcph.1946
[7] Greenblatt DJ، Harmatz JS، Ryan MJ، Chow CR. اختلال پایدار در کلیرینس لورازیدون پس از قطع مصرف پوزاکونازول: تأثیر چاقی و پیامدهای آن برای ایمنی بیمار. J Clin Psychopharmacol 2018؛ 38:289-95. https://doi.org/10.1097/JCP.0000000000000892.
[8] مراکز کنترل بیماری خلاصه آمار سلامت برای بزرگسالان ایالات متحده: بررسی مصاحبه ملی سلامت، 2018 و https://www.cdc.gov/nchs/fastats/kidney-disease.htm (دسترسی در 8 مه 2023).