به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، برای حل مسائل کشور، چقدر از نگاه نخبگان علمی استفاده می شود؟ چقدر نمایندگان مجلس، اعضای هیئت دولت و قوه قضاییه از ثمره علمی کارشناسان استفاده می کنند؟ به نظر می رسد خیلی اندک.
جلال درخشه، عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) و استاد علوم سیاسی، در گفت و گو با رکنا با اشاره به اینکه معمولا اساتید دانشگاه از طریق تربیت دانشجو ، نوشتن مقاله و کتاب، می توانند بر روی جامعه تاثیر بگذارند، گفت: با این وجود، جای خالی این موضوع احساس می شود که از اساتید دانشگاه و نخبه های علمی در حل مسائل کشور بهره گرفته نمی شود. دانشگاه ها باید با توجه به تصمیماتی که در کشور گرفته می شود، به صورت مسئله محور، کارهای پژوهشی انجام دهند. پاسخ به نظام مسائل کشور، در همه عرصه ها، در دانشگاه ها وجود دارد و این می تواند برای حل مسائل ساختار سیاسی، حقوقی، اقتصادی کشور موثر باشد.
دولت معتقد است دانشگاهیان در فهم مسائل و مشکلات دقت لازم را ندارند
وی در ادامه افزود: البته از طرفی باید دید چه میزان ساختار موجود، پذیرای این تحقیقات است. تجربیات شخصی اساتید در ورود به کمک به حوزه اجرایی این را نشان می دهد که تحقیقات، مورد اقبال در بدنه اجرایی کشور واقع نمی شود. بدنه اجرایی کشور معتقد است دانشگاهیان، در تب و تاب فضای علمی هستند و نسبت به مسائل کارشناسی و اجرایی، دقت لازم در فهم مسائل و مشکلات را ندارند.
این استاد علوم سیاسی تاکید کرد: درست است در بودجه مبالغی برای بخش‌های اجرایی در راستای انجام تحقیقات علمی برای حل مسائل در نظر گرفته می شود؛ ولی به نظر می رسد این موارد کافی نیستند.
وی افزود: دو نوع مسئله در کشور داریم، مسائل کلان و مسائل بخشی. مسائل کلان، با موضوعیت ملی هستند و مسائل بخشی، مربوط به بخش های خاص، همانند مسائل یک وزارتخانه یا شرکت دولتی است. نمی توان به طور دقیق گفت که چه میزان از این تحقیقات در راستای حل مسائل استفاده می شود؛ ولی گمان می رود بدنه اجرایی کشور، خیلی توجهی به این موضوع نشان نمی دهد و شاید دلیلش این باشد که آنها معتقدند دانشگاهیان، با نگاه کارشناسی که در کف جامعه باید از آن بهره برد دور هستند.
جلال درخشه افزود: پاسخ به این نوع نگاه این است که بهتر است بدنه اجرایی، به طور دقیق، مسائل و مشکلات را بیان کند و بعد دانشگاه به دنبال حل مشکل برود. دانشگاه وظیفه دارد مسائل شناخته شده را در حوزه های اجتماعی، اقتصاد، سیاسی، فرهنگی را بشناسد و برایشان راه حل ارائه کند. همانطور که در نقشه علمی کشور نوشته شده است دانشگاه باید مسئله محور باشد و در راستای حل مسائل گام بردارد.
راه حکومت جدا و راه دانشگاهیان جدا!
استاد علوم سیاسی دانشگاه امام صادق تاکید کرد: بعضی وقت ها دیده می شود که تحقیقات دانشگاهی مسیر خودش را طی می کند و دستگاه اجرایی مسیر خودش؛ یعنی هر کدام راهی جدا را طی می‌کنند.
وی افزود: نیروی انسانی برجسته است که مسیر تاریخ را شکل می دهد؛ لذا ضرورت دارد که از این پتانسیل استفاده چه مستقیم و چه غیر مستقیم شود. ما نیروی انسانی برجسته در کشور کم نداریم. این افراد در دوره زمانی نه چندان طولانی می توانند به حل مشکلات کمک کنند. با این وجود متاسفانه خیلی از این افراد مهاجرت می کنند که باید دلایل آن هم بررسی شود.
درخشه گفت: ممکن است انگیزه های مهاجرت مادی باشد یا مربوط به فضای کم برای کار علمی باشد. هر چه که باشد، باید مهاجرت نخبگان، علت یابی شود و کل جامعه برای رفع آن بسیج شوند؛ چراکه یک نفر نیروی انسانی تربیت شده دانشگاهی، نباید به راحتی از دست برود. نیروی انسانی موتور محرکه توسعه فرهنگ، اقتصاد، سیاست و به طور کلی آینده کشور است.
وی گفت: به هر حال، تاریخ مسیر خودش را طی می کند و این ما هستیم که می توانیم در این مسیر نقشی داشته باشیم یا نه. نسل جدید دانشگاهیان، باید بتوانند مسائل را حل کنند و تحقیقات به سمتی ببرند که حتی بتواند مسئله یک فرد را در جامعه حل کند و این بسیار مهم است. لذا هم باید در جریان پیشرفت و توسعه کشور و هم در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها، نخبگان و دانشگاهیان شرکت داشته باشند.